IJsland – Maandag 23 mei 2016

Maandag 23 mei 2016
(Bijna alle foto’s zijn te vergroten door er op te klikken)

Winkelen
Het weer is druilerig, koud en nat. Met regenkleding bovenin de rugzak gaan we na het ontbijt de stad in. We komen terecht in de hoofdstedelijke winkelstraten. Ze zijn niet moeilijk te vinden. Het zijn er maar een paar. Er lopen al vrij veel toeristen, de meesten met een rugzakje. Erg druk is het echter niet en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de meeste IJslanders of thuis zitten, of al aan het werk zijn. Het handjevol IJslanders die we op straat zien pik je er zo uit. Ze dragen geen rugzakje.

Hallgrimskerk
We bezoeken de Hallgrimskerk, op foto’s nogal eens afgebeeld als blikvanger voor Reykjavik. De kerk valt dan ook wel op door zijn bouw dat moet laten denken aan de basaltkolommen waar IJsland mee bezaaid is. Ik vind het een lelijk, koud en kil bouwwerk. Alles is van beton, alles heeft dezelfde grauwgrijze cementkleur, ook binnen. In mijn beleving past deze kerk als bouwwerk, neergepoot tegenover het einde van een winkelstraat, totaal niet in de omgeving.
De kerk staat op een heuvel. Als je via de winkelstraat naar de kerk loopt verlaat je als vanzelf het aardse, op weg naar het hogere. In ieder geval letterlijk. Een toeristische trekpleister is deze kerk wel. Bussen staan langs de kant van het kerkplein geparkeerd. Veel mensen drentelen rond met de camera in de aanslag. Op het kerkplein staat ook het standbeeld van Leif Eiriksson -IJslandse ontdekkingsreiziger-, de eerste Europeaan die veel eerder dan Columbus, voet aan land zette in Amerika, aldus het verhaal. Het standbeeld is eveneens een begerenswaardig foto-object.

Toerist
We wandelen terug naar het centrum en zoeken het Tourist-bureau op. Daar boeken we voor vanmiddag een trip naar de Blue Lagoon, voor de dinsdag een tocht door de binnenlanden van IJsland met de fraaie naam “Extreme Iceland”,  en voor woensdag een dagtocht onder de noemer “Golden Circle”. Na wat onduidelijk gedoe met de creditcard, geen idee wat er aan de hand was maar vervelend is het wel, is alles betaald en geregeld.

Blue Lagoon 1
We krijgen te horen dat we om twee uur kunnen vertrekken. We zullen dan worden opgehaald uit de lobby van hotel Borg. Daar zijn we op tijd, maar er gaat echter iets niet goed en na wat getelefoneer zullen we nu om half drie worden opgehaald. Daarvoor moeten we dan wel achter de kerk staan. Dat is vlakbij het hotel en dat is volgens de lobby-medewerker van hotel Borg ook de normale opstapplaats. Achteraf geen wonder, want van tijd tot tijd blijkt de weg voor het hotel hermetisch afgesloten.

Blue Lagoon 2
Om half drie worden we opgehaald, naar het busstation gebracht en met vele anderen gaan we op weg naar de Blue Lagoon. De weg er naar toe voert ons voor een gedeelte door het gebied dat we gisteren zagen vanaf het vliegveld op weg naar Reykjavik. Het is al een beetje herkenbaar geworden. Een gevoel van vervreemding komt boven als we op de parkeerplaats van de Blue Lagoon aankomen. Midden tussen het lavagesteente is een vlak gemaakte parkeerruimte. Het voetpad naar de ingang van de Lagoon is recht toe recht aan uitgehouwen. We lopen letterlijk tussen het lavagesteente door en het is alsof je hier niet thuis hoort. Het is een maatje te groot voor mensen.

Blue Lagoon 3
Eenmaal binnen in het gebouw blijkt de organisatie een goed geoliede machine. Er wordt in duidelijk school-engels meteen geselecteerd op de soort reservering, Van standaard (je eigen spullen meenemen) tot het huren van handdoeken en badjassen. Watermassage, mud masks, en drankjes zijn tegen meerprijs verkrijgbaar. Met een ingenieus polsbandje is alles te regelen, vanaf het openen van je kluis tot en met het consumeren van een drankje. Na afloop van het badderen: bandje inleveren en afrekenen.

Blue Lagoon 4
Na het omkleden, een douche en korte wandeling door de gangen en de koude buitenlucht, (8-9 graden) stappen we het warme, dampende water in. (38-40 graden). Boven water is het koud. Er staat een gure wind. maar in het water heb je daar totaal geen last van. Iedereen beweegt langzaam en loom. Niemand zwemt. Je ziet alleen maar hoofden boven het water uitsteken, velen met een glas bier of wijn in de hand, anderen met een mobieltje of een action-camera, selfies makend. We gaan het hele bad lopend door. Echt lopen doe je niet maar je beweegt je voort als een astronaut op de maan. Aan de rand van het bad staan pompen. Je ziet alleen maar een hardhouten bouwwerk, verder niks, maar als er een motor aanslaat voel je, hangend aan de vlonder, hoe het warme water het bad in wordt gepompt.

Smartphone
Een Japans meisje heeft haar smartphone op een statiefje op de vlonder geplaatst. Op het moment dat ze voor een foto terug is bij haar vriendinnen blaast de wind statief en mobieltje omver. Ze ziet het gebeuren, maar als ze probeert het statiefje op te vangen is ze net te laat en statief en mobiel verdwijnen onder water. Paniek. Het mobieltje is reddeloos verloren.

Vertrek
Na drie uur in het water te hebben gedobberd kleden we ons weer aan en gaan richting bus. Helaas vertrekt deze een uur later dan ons vanmorgen in het toeristenbureau was verteld. Vervelend, maar zodoende krijgen we nog wel even de tijd om door de omgeving te wandelen en een kop koffie te drinken in het restaurant.
Leermoment. Ga niet af op de tijden die men op het toeristenbureau aangeeft. Die worden gewoon vanaf een papiertje opgelezen. De busondernemingen hanteren hun eigen tijden, afhankelijk van seizoen en mensenmassa. Anders gezegd, IJslanders zijn wel goed maar niet gek. Vriendelijk, hulpvaardig, voorkomend, met probleemoplossende opstelling en houding, maar wel zakelijk. Toerisme is een belangrijke pijler onder hun economie. Kortom, aan de buschauffeurs vragen hoe laat je terug kunt naar Reykjavik.