Den Bosch – 16 april 2016

Zaterdag 16 april 2016

Vertrek
’s Ochtends komt een echtpaar uit Alkmaar tegenover ons aan de ontbijttafel te zIMG_4366itten. Leeftijdgenoten overigens. Ze lezen evenals wij het dagblad Trouw en ze hebben evenals wij De late Rembrandt en Jeroen Bosch gezien. Uiteraard praten we over de schilderwerken van Jeroen Bosch, behandelen het probleem van de toegankelijkheid voor wandelaars van de natuurgebieden in Noord-Holland en Drenthe, spreken onze gezamenlijke ergernis uit over roadrunners, lieden in fel gekleurde sportkleding op racefietsen, die zich in groepen verplaatsen en hun uiterste best doen wandelaars het leven zo zuur mogelijk te maken.

Bushokje
Na het uitwisselen van enkele toeristische tips en elkaar alle goeds wensend nemen we afscheid,  checken uit en vertrekken naar Den Bosch.
22_3_transferium_pettelaar_zuidParkeren doen we deze keer bij een transferium. Het leermoment van vrijdag heeft zo z’n vruchten afgeworpen. De kosten: vier euro in totaal.
Mogelijkheden: zelfs met vier personen kun je gebruik maken van een parkeer- en buskaart. Rit: van transferium naar de Parade (St-Janskathedraal) vice versa. Vertrek: om de tien minuten.
Twee Belgische dames ondergaan vol verbazing deze Nederlandse verwennerij. “Bij jullie is alles zo goed geregeld,” zegt een van de dames tegen mij. “Bij ons is er niks!”
Ik: “Dat zal wel, maar naarmate mijn leeftijd vordert, vind ik Nederland wel steeds ingewikkelder worden”.
img007Pas als we in het bushokje staan realiseer ik me dat ik niet adequaat gereageerd heb. Ik had de Belgische dames meteen gelijk moeten geven en had moeten zeggen dat we in Nederland al jaren druk bezig zijn om het hele land te overkappen tegen de regen.
De plekken waar dat al gerealiseerd is gebruiken we meteen als bushalte. We zijn daarmee in Groningen begonnen. Om precies te zijn in Bellingwolde. Maar ja, dat zei ik niet.  Als onderbouwing van mijn niet gegeven antwoord aan de Belgische dames voeg ik een eigenhandig gemaakte foto van het bushokje van de Groninger Autobus Dienst Onderneming, de Gado, toe. We hebben in dat hokje nog geschuild voor de regen. Deze foto is gemaakt in de zomer van 2002. We liepen toen het “Noaberpad”, een LAW langs de Nederlands-Duitse grens.

Slenteren
Vlakbij de Sint-Jan kunnen we uitstappen. We zien de echtelieden die we IMG_4486gisteren ontmoetten in de Kleine Wereld – ze zijn op de fiets, herkenning over en weer – we zwaaien naar elkaar en dan kuieren we de stad in op zoek naar oude gebouwen. Valt nog niet mee. Echt oude huizen en gebouwen zijn er, maar het is soms even zoeken. Er is dan ook veel verdwenen. Dank zij een papieren gidsje komen we echter een heel eind.

Uilenburg
Op de Uilenburg blijven we rondhangen. Bij de steiger van de rondvaartboten IMG_4488over de Binnendieze is het een drukte van belang. Toeristen alom. Veel leeftijdgenoten overigens. Een boot ligt klaar om te vertrekken. Het wachten is op een groep, maar die komt niet opdagen. Lijkt me een goede kans om toch nog kaartjes te bemachtigen, want het bootje moet wel vol. Ik word, samen met nog enkele anderen die blijkbaar op hetzelfde idee zijn gekomen, naar Het Bolwerk gestuurd om kaarten te halen, maar daar weten ze aan de balie van niks en kaarten zijn er niet meer. Als ik terug ben is het bootje vertrokken.

Bossche bol (1)
bosschebol met vorkWe zoeken vlakbij de steiger een terrasje op. Ik bestel voor mezelf koffie en een Bossche bol van Jan de Groot. Jan de Groot is blijkens de terras-reclameborden de leverancier van de Bossche bol. Een Bossche bol is veel slagroom, gevat in chocola en iets deegachtigs.
Zo ongeveer.

Bossche bol (2)
bossche-bol met hoekje er uitNa drie koppen koffie en  een Bossche bol voor mij, soep, brood en een glas wijn – mijn vrouw heeft ook het nodige verorberd – slenteren we richting de Sint-Jan.
Puur toevallig blijven we staan voor een winkel met Bossche bollen. Biologisch deze keer. Ik stel voor om vier Bossche bollen te kopen en deze mee te nemen naar Tiel. We rijden dan langs onze oudste dochter, 4 bossche bollendrinken daar een kop koffie, leveren de vier biologische bollen af en gaan dan door naar huis. Doen we.  Om zeker te weten dat ze thuis zijn moeten we eerst wel even bellen.

Rugzak
Als mijn vrouw een mobieltje uit mijn rugzak probeert te vissen, tikt een man me op de schouder. “Meneer, pas op. Er is iemand bezig uw rugzak te openen”.
Ik: “Ik weet ervan. Maakt u zich maar geen zorgen. Ik ben er aan gewend, want ze zoekt al 44 jaar al mijn zakken na”. Gezamenlijke lol over eigenlijk niks.

Biologische Bossche bol
Bossche_Bollen op een tafelWe gaan de biologische Bossche bollenwinkel binnen, kopen vier Bossche bollen en lopen dan naar de bushalte aan de Parade. Een echtpaar, leeftijdgenoten overigens, zitten al op de bus te wachten. De dames kunnen in de overkapte bushalte op een bankje zitten met de doos met Bossche bollen tussen zich in. Het duurt niet lang of de vraag wat er in het doosje zit, komt. Na enige uitleg van onze kant zegt mevrouw: “Wel, we zijn hier met z’n vieren.”

2 bollen in doosjeWe stappen de bus in, gaan op de achterste bank zitten met de Bossche bollen tussen ons in en binnen enkele minuten zijn we terug bij de parkeerplaats. Met de biologische Bossche bollen. In een doosje. Nog even langs Tiel voor de koffie, dan door naar Hoogeveen. Ons bezoek aan ‘s-Hertogenbosch is ten einde.